بهداشت روانی کودکان

گاهی اوقات شناخت بهترین راه برای دوست داشتن و تربیت فرزندان دشوار است. گاهی متوجه رفتارهایی می شوید که شما را متحیر یا دلخور می کند و یا حتی می ترساند. برای آگاهی از نحوه عملکرد تربیتی و برخورد با کودکان باید اطلاعات مفیدی در زمینه بهداشت روان بدست آورد.


 


سلامت یا بهداشت روان عبارت از نحوه تفکر ، احساس و عملکرد ما به منظور رویارویی با موقعیت های زندگی است.




بهداشت روان در بردارنده نوع نگاه ما به خودمان ، زندگی مان و افرادی است که آنها را می شناسیم و به آنها علاقمندیم.همچنین به تعیین اینکه چطور استرس را کنترل کنیم ، با دیگران ارتباط برقرار سازیم ، گزینه های خود را ارزیابی کنیم و انتخاب نماییم کمک می کند.سلامت روان هم مانند سلامت جسم در هر مرحله ای از زندگی حائز اهمیت است.


 




مشکلات بهداشت روان


 


تشخیص تب در مکودک توسط والدین بسیار آسان است اما شاید تشخیص مشکل روانی او به این سادگی ها نباشد. مشکلات مربوط به سلامت روان را همیشه نمی توان دید اما علائم قابل تشخیص اند.


این مشکلات را می توان تشخیص داد بدلیل اینکه متخصصین بهداشت روان با این علائم و بیماری های مربوط به آنها آشنایی دارند.


 


برخی از این بیماری ها عبارتند از افسردگی ، اضطراب ، مشکلات خوردن ، نقص توجه و اختلالات بیش فعالی.




متاسفانه بسیاری از جوانان مبتلا به مشکلات روحی روانی هیچ کمی دریافت نمی کنند.کودکان و نوجوانان زیادی هستند که از دوره های استرس هیجانی رنج می برند که با درمان کوتاه مدت رو به بهبود می گذارند اما آن مشکلات الزاما منجر به آنچه تحت عنوان مشکلات بهداشت روان نام دارند ، نمی شوند. اندوه ناشی از ازدست دادن یک عزیز مثالی در این مورد است.


 


بهداشت روانی یک کودک هیچ ارتباطی با بهره هوشی او ندارد. کودکان با یا بدون مشکلات بداشت روانی IQ متفاوتی دارند.آموزش خاص یکی از سرویس های حمایتی است که مدارس برای کمک به رویارویی با نیاز های منحصر به فرد کودکان و نوجوانانی که انواع مختلفی از مشکلات بهداشت روان را دارند ، فراهم می کنند.نه هر فردی که تحت آموزش خاص قرار دارد مشکل سلامت روان دارد و نه اینکه هر کودک و نوجوان دارای یک مشکلا سلامت روان از آموزش ویژه برخوردار است.






اختلالات هیجانی جدی


 


عبارت اختلالات هیجانی جدی برای کودکان و نوجوانان به مشکلات سلامت روان اشاره م یکند که بشدت زندگی روزانه و عملکرد آنها را در خانه ، مدرسه و یا در اجتماع مختل می کند.


بدون کمک ، چنین مشکلاتی ممکن است منجر به افت تحصیلی ، روی آوری به مواد مخدر و الکل ، ناسازگاری در خانواده ، یا حتی خود کشی شود.


 




عوامل


 


ما همه علل مشکلات سلامت روان در جوانان را نمی شناسیم. اما می دانیم که هم محیط و هم ساختار بیولوژِیک فرد دراین امر دخالت دارد.از جمله علل بیولوژیک می توان به ژنتیک ، عدم تعادلات شیمیایی و صدمه به سیستم اعصاب مرکزی اشاره کرد. این عوامل در علم پزشکی تحت عنوان اختلالات نوروبیولوژیک نامیده می شوند.


 


بسیاری از عوامل محیطی می توانند کودکان را در معرض خطر قرار دهند. برای مثال کودکانی که با خشونت ، سوء استفاده ، مسامحه ، یا مرگ عزیزان ، طلاق و یا روابط از هم گسیخته مواجه می شوند ، بیشتر در معرض مشکلات سلامت روان قرار دارند.سایر ریسک فاکتورها شامل طرد شدن بعلت نژاد ، جنسیت ، مذهب یا فقر است.


 




پرورش سلامت روان در کودکان


 


شما بعنوان والدین ، مسئول سلامت جسمی و روحی فرزندتان هستید. هرگز یک راه مشخص شده و ثابت برای تربیت فرزنان وجود ندارد.شیوهای تربیتی متفاوتند اما همه کسانی که مراقب فرزند شما هستند باید انتظارات فرزند شما را دریابند.کتابهای خوبی در این زمینه وجود دارد که می توانید از آنها برای بهبود تربیت فرزنادنتان استفاده کنید.


 


اهمیت توجه به بهداشت روانی کودکان




در اینجا به برخی از راهکار های کلی در زمینه تعلیم و تربیت اشاره شده است :


 


- سعی کنید در کنار رسیدگی و تامین تغذیه مناسب ، ایمن سازی بدن ، و فراهم کردن امکانات ورزشی و غیره ، محیط امن و سالم خانوادگی و اجتماعی را برای فرزندتان فراهم کنید.


 


- از مراحل رشد کودک آگاهی پیدا کنید تا بیش از حد و یا کمتر از حد لازم از او انتظار نداشته باشید.


 


- این نکته بسایر حائز اهمیت است که فرزند تان راتشویق کنید احساسات خود را ظاهر کند.اجازه دهید بداند که همه افراد ، درد ، ترس ، خشم و اضطراب را تجربه می کنند. به او کمک کنید عصبانیت خود را بگونه ای مثبت ظاهر کند بدون آنکه متوسل به خشونت شود.


 


- احترام و اعتماد متقابل را ایجاد کنید. صدای خود را برای او بلند نکنید حتی زمانی که با او توافق ندارید. راههای ارتباطی را باز نگه دارید.


 


- به حرفهای فرزنداتان خوب گوش دهید. از کلمات و اصطلاحاتی استفاده کنید که برای او قابل فهم باشد.او را به سوال کردن ترغیب نمایید. کاری کنید با شما راحت باشد و مایه دلگرمی اش باشید. تمایل خود را برای صحبت در باره هر موضوعی با او ، نشان دهید.


 


- به مهارت های خود تان برای حل وکنار آمدن با مشکلات رجوع کنید. آیا شما مثال خوبی در این مورد هستید؟ اگر احساسات و عملکرد فرزندتان مایه دستپاپچگی شما شده یا قادر به کنترل خشم و ناامیدی خودتان نیستید ، کمک بجویید.


 


- مشوق او در زمینه رشد استعدادهایش باشید و به او کمک کنید محدودیت های موجود را بپذیرد. براساس توانای ها و علائقش ، در تعیین اهداف یاریش کنید.


 


- موفقیت هایش را جشن بگیرید.


 


- توانائی های او را با توانمندی های سایر کودکان مقایسه نکنید.


 


- منحصر بفرد بودن او را بستایید.


 


- از اینکه وقت خود را صرف او کنید دریغ ننمایید.


 


- استقلال و خود ارزشی را در او پرورش دهید.


 


- در رویارویی با فراز و نشیب های زندگی ا و را یاری کنید.


 


- نشان دهید که به توانایی های در کنترل اوضاع بهنگام مشکلات ، او اعتماد دارید.


 


- اصول تربیتی را بطور مفید ، دائم و مناسب بکار بندید. (بدانید که تربیت کردن به معنای تنبیه نیست).


 


- کودکان با یکدیگر متفاوتند.سعی کنید بفهمید چه روشی برای کودک شما مناسب است. بدون توجه به خواست های فرزندتان از رفتار های تربیتی دیگران تقلید نکنید.


 


- برای کارهای مثبتی که انجام می دهد تایید تان را ابراز کنید.


 


- به او کمک کنید از اشتباهاتش درس بگیرد.


 


- بدون قید و شرط او را دوست بدارید و محبت کنید.


 


- ارزش عذرخواهی برای اشتباه مرتکب شده ، همکاری ، صبر ، بخشش و احترام به دیگران را به او بیاموزید.


 


- انتظار نداشته باشید بی نقص عمل کنید ، تربیت فرزند ، کار دشواری است.بهداشت روانی همه کودکان حائز اهمیت است.


بسیار ی از کودکان دچار مشکلات سلامت روان هستند.


این مشکلات واقعی و دردناکند و ممکن است شدید باشند. با این حال مشکلات فوق قابل تشخیص و درمانند.


توجه خانواده ها و عملکرد اجتماع به همراه هم می تواند به رفع این مشکلات کمک کند.


کودک شیرین

بازی های مناسب کودکان


بازی های مناسب کودکان در سنین مختلف 5 / 10 از 7 کاربر
کودکان در هر سن چه بازی‌هایی می‌کنند؟

 بازی های مناسب کودکان در سنین مختلف

بازی بخش مهمی ‌از نیازهای کودک را تأمین کرده و مهارت‌های او از طریق بازی تقویت می‌شود. علاوه بر این زمینه‌های مطلوب برای رشد ذهنی و کسب مهارت‌های اجتماعی را در کودک فراهم می‌کند. در واقع بازی با پیچیدگی‌های خود مانند چتری حمایت‌گر، روح و جسم کودک را پوشش داده و با رفع کنجکاوی‌های فرد و ایمن ساختن روح و روان او معلم خوبی برای آشناشدن وی با مسئولیت‌های اجتماعی، اقتصادی و مهارت‌های زندگی خواهد بود و به همین خاطر است که روانشناسان معتقدند نوع بازی باید متناسب با سن کودک انتخاب شود.

به گزارش مهرخانه، بازی حکم آب حیات را برای کودکان دارد و به عبارت دیگر مقوله‌ای بسیار جدی است که بستر مناسبی را برای رشد تخیلات کودک به وجود آورده و نقش مؤثری در ارتباطات کلامی‌و یادگیری زبان دارد.

براساس همین خصوصیات، انتخاب وسایل و نوع بازی از سوی والدین ارزش زیادی یافته و ظرافت ویژه‌ای را می‌طلبد. ژان پیاژه؛ روانشناس مشهور تأکید می‌کند که والدین در انتخاب اسباب‌بازی دقت و هوشیاری لازم را داشته باشند؛ چراکه در شکل دادن به تمایلات عاطفی و روانی کودک نقش مهمی ‌ایفا می‌کند و چنانچه در انتخاب آنها توجه کافی نشود، ناخواسته تمایلات کودکان به گونه‌ای شکل می‌گیرد که مورد انتظار نبوده است.

دکتر فریبا عرب‌گل فوق‌تخصص روان‌پزشکی کودک و رئیس انجمن روان‌پزشکی کودک و نوجوان نیز معتقد است: اهمیت بازی برای کودک به حدی است که اگر بازی را از دنیای او بگیریم، خیلی چیزها را از او گرفته‌ایم؛ زیرا بازی راهی برای ابراز و نشان دادن احساسات است و باعث تخلیه فشار و استرس‌های عصبی کودک می‌شود. 

وی ادامه می‌دهد: بهبود مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی کودک، تمرین نقش‌های آینده برای زندگی بزرگسالی، تقویت حافظه کودک، افزایش اطلاعات و توان یادگیری کودک، تقویت خلاقیت حل مسئله، استدلال و افزایش مهارت‌های فکری و شناختی از دیگر تأثیرات مثبت بازی در رشد و تکامل شخصیت کودک است. از طرف دیگر بازی باعث تقویت مهارت‌های فیزیکی و حرکتی کودک و سلامت جسمی ‌وی می‌شود و این شانس را به او می‌دهد که با ایجاد ارتباط و تعامل با همسالان، مهارت‌های زبانی‌اش تقویت گردد. البته ناگفته نماند که اهمیت اسباب‌بازی هم به اندازه بازی در دنیای کودکی است.

متخصصان علوم رفتاری نیز معتقدند اسباب‌بازی باید باعث فکر کردن و رشد تخیل کودک شده یا او را با مفاهیم مختلف مثل رنگ‌ها شکل‌ها و… آشنا می‌سازد. از طرف دیگر اسباب‌بازی باید متناسب با سن او باشد. اگر اسباب‌بازی برای کودک سخت باشد، او را خسته می‌کند و اعتماد به نفس او را کم می‌کند. از سوی دیگر اگر خیلی ساده هم باشد کودک را به فکر کردن وادار نخواهد کرد.

اسباب‌بازی مناسب، اسباب‌بازی‌ است که خود کودک بازی کند نه این‌که اسباب‌بازی، بازی کند و کودک تماشا کند.

بازی‌ها به چهار دسته تقسیم می‌شوند:

بازی‌ها به چهار دسته جسمی‌(Physical)، تقلیدی (Imitative)، ساختنی (Constructive) و خلّاق(Crative) تقسیم می‌شوند. در کنار هر یک از انواع بازی‌های ذکرشده می‌توان آموزش از طریق بازی را نیز در نظر گرفت. بازی‌های آموزشی، مشروط بر آنکه تحمیلی نباشند و کنترل، جهت و مسیر آن توسط خود کودک انتخاب شوند، نقش مهمی ‌در تقویت حواس و قوای ذهنی و فکری او خواهند داشت. انواع جورچین، لگو، بازی با خمیرهای رنگی، نقاشی با آب رنگ یا شن‌های رنگی که در بازار موجودند، از این دسته هستند.

قبل از پنج ماهگی

بازی بدنی که حتی در نخستین ماه‌ها آغاز می‌شود، عمدتاً به رشد و تکامل اعمال حرکتی درشت مانند کنترل اعضا، تنه و سر کمک می‌کند. ماه اول و دوم پس از تولد، کودک به فعالیت‌های عضلانی، لگدزدن، برگشتن، غلتیدن، تکان دادن دست‌ها و سایر حرکات شناخته شده بدنی علاقه دارد. در یک ماهگی جغجغه را لمس کرده و فوری رها می‌کند.

در 2.5 ماهگی از حنجره صداهای مختلف درمی‌آورد. از حدود 2 یا 3 ماهگی به کشف انگشتانش می‌پردازد و با گم کردنشان گریه را سر می‌دهد. از 1 تا 4 ماهگی صدا و رنگ را کشف می‌کند.

کودک هنگامی‌ به اسباب بازی نگاه خواهد کرد که اسباب‌بازی در معرض دید او قرار گیرد. از سه ماهگی به بعد علاقه‌اش به اسباب‌بازی شدیدتر خواهد شد. از این رو، می‌کوشد با حرکت هر دو دست، اسباب‌بازی را به سوی خود بکشد و با آن تماس حاصل کند.

برای سرگرم کردن کودک تا پنج ماهگی بهتر است یک جغجغه یا اسباب‌بازی را به آرامی در کنار چشمان کودک حرکت دهید به طوری که چشمان وی مسیر حرکت اسباب‌بازی را دنبال کند. به کودک اجازه دهید که آن را در دستانش بگیرد و یا چنگ بزند، به صدا درآورد و تکان دهد.

کودک در 4.5 ماهگی هر شیء را که می‌بیند و در دسترسش قرار دارد برمی‌دارد، به طرف دهان می‌برد، می‌مکد، تکان می‌دهد و پرت می‌کند.

پنج ماهگی

کودک در پنج ماهگی با دقت به دور و برش نگاه می‌کند، خیره شدن به دست‌ها موجب تفریح کودک است و وقتی که وسیله‌ای را در دسترس کودک قرار می‌دهید، با خوشحالی آن را می‌گیرد.

شش ماهگی

در ماه ششم خندیدن، پرتاب کردن اسباب‌بازی‌ها و لذت بردن از صدای به زمین خوردن آنها و کشیدن اسباب‌بازی‌ها به طرف خود، اگر به نخ بسته شده باشند، کودک را به وجد می‌آورند. کودک در این سن به مدت پنج الی ده دقیقه می‌تواند خودش را با اسباب‌بازی‌هایش سرگرم کند و نیز اشیا را از یک دست به دست دیگر انتقال دهد. علاقه زیادی دارد که به همه چیز دست بزند. می‌خواهد همه چیز را در دهان بگذارد؛ اسباب‌بازی‌ها را از طریق نگاه کردن، لمس کردن، در دهان گذاشتن و به زمین زدن کشف کند.

بنابراین، اجازه دهید که کودک با وسایل معمولی خانه مثل بشقاب، قابلمه، قاشق، روزنامه، پارچه و مانند آنها بازی کند. همچنین صورتش را با کشیدن ملحفه مخفی می‌کند و سپس آن را کنار می‌زند.
عرب‌گل استفاده از کتاب‌های نرم یا عروسک‌های سبک را برای کودکان تا شش ماه مناسب می‌داند و می‌گوید: اسباب‌بازی نرمی‌که صدا تولید می‌کند یا رنگ شادی دارد می‌تواند برای کودک جالب و لذت‌بخش باشد. در سنین ۳ تا 6 ماهگی بهتر است اسباب‌بازی‌هایی در اختیار کودک قرار بگیرد که امنیت داشته باشد؛ زیرا در این سنین کودک همه چیز را به داخل دهانش می‌برد. بنابراین جغجغه‌های سبک که کودک آن را در دست می‌گیرد و اسباب‌بازی‌هایی که روی کالسکه نصب می‌شود، برای وی مفید است. عروسک‌های نرم و حلقه‌های رنگی هم در این سنین مناسب است.

اسباب‌بازی کودکان ۶ تا ۱۲ ماه

کودک در 6 تا 12 ماهگی سینه‌خیز می‌رود و راه رفتن را می‌آموزد و بهتر می‌تواند وسایل را در دستان قرار دهد. دکتر عرب‌گل در تشریح وسایل بازی مناسب برای سنین 6 تا 12ماهگی کودک می‌گوید: طی مراحل رشد به تدریج حرکات کودک دقیق‌تر می‌شود و شروع به خزیدن به اطراف، نشستن و غلت‌زدن روی شکم کرده و سعی می‌کند خودش را بالا بکشد و اسباب‌بازی مورد علاقه‌اش را بگیرد. در این سن کودک کم‌کم مفهوم بقا را درک می‌کند و این یعنی وقتی اسباب‌بازی جلوی چشمش نیست، تصویری در ذهن دارد و سعی می‌کند آن را پیدا کند. به این ترتیب قایم‌باشک در این سن بازی خوبی است. چیزی مثل عروسک یا خرس را زیر پتو یا پارچه پنهان کنید تا آن را پیدا کند. این بازی برای او بسیار لذت‌بخش است.


عروسک‌‌های نرم توپ‌های نرم و سبک، کتب پارچه‌ای، وسایل پلاستیکی یا چوبی. اسباب‌بازی‌های متحرک و ماشین‌هایی که کودک می‌تواند آن را هل بدهد، می‌تواند اسباب‌بازی‌های لذت‌بخشی برای وی باشد. پس از راه افتادن کودک در سنین ۹ تا ۱۲ ماهگی توپ بازی و قطاربازی برای تقویت مهارت‌های حرکتی کودک بسیار مفید است و پس از آن استفاده از وسایلی مانند تاب، سرسره با ارتفاع کم و ایمن، سه‌چرخه، بلوک‌های مختلف، تخته‌های قابل شست‌وشو برای نقاشی، وسایل بی‌خطر آشپزخانه، و کتاب‌های عکس‌دار پیشنهاد می‌شود.

یک تا دو سالگی

نوزاد در این سن به تازگی متحرک شده و حرف می‌زند. این سن شرایط مناسبی برای بازی‌های تمرینی وجود دارد. در این گروه سنی حواس پنج‌گانه کودکان در حال شکل‌گیری است و آنها از کشف و تجربه این حواس به شدت لذت می‌برند و به قول پیاژه کودکان بازی را وسیله‌ای برای لذت بردن از حواس می‌دانند. در یک تا یک و نیم سالگی کودک می‌تواند راه برود، اما ممکن است هنوز خیلی تسلط زیادی روی پاهایش نداشته باشد. بهتر از گذشته خودش را سرگرم کرده، در جستجو‌هایش دقیق‌تر عمل می‌کند. او همچنین می‌تواند ایده‌هایش را کنار هم بگذارد تا یک برنامه ابتدایی را شکل دهد. در این گروه "تکرار" نیز لذت‌بخش است. بازی دالی موشه و لی لی لی حوضک برای این سن بسیار مناسب است.

کودک در یک تا یک و نیم سالگی به تدریج اشیا را جابجا کرده و قادر است آنها را در حالت مناسبی قرار دهد؛ مثل بغل کردن عروسک.

کودکان نوپا پس از آنکه تعادل مناسب را به دست آوردند، یک اسباب‌بازی کشیدنی یا هل دادنی به آنها کمک می‌کند تا چالش‌های جدید را امتحان کنند. تمرین راه رفتن هم به آنها کمک می‌کند تا اعتماد به نفس پیدا کنند. کودک نوپا عاشق این است که هر جا می‌رود چیزی همراه خود داشته باشد.

برای کمک به او، فضای مشخصی را خلوت کنید تا بتواند به راحتی راه برود و با تشویق‌هایتان به او اعتماد به نفس بدهید تا بیشتر تلاش کند. مثل حالت رژه رفتن راه بروید تا او هم با اسباب‌بازی‌اش به دنبالتان بیاید. به او نشان دهید که چگونه گام بر می‌دارید و تشویقش کنید که زانوهایش را بدون زیاده‌روی بالا بیاورد.
با یک اسباب‌بازی سواری محکم، تفریح خوبی برای کودک فراهم کنید با این کار تعادل، هماهنگی و سایر مهارت‌های فیزیکی در او تقویت می‌شود.

بازی دیگر برای این سن حالت چهره است. این بازی به بچه‌های دو ساله کمک می‌کند احساسات مختلف خود را بشناسند. مثلاً می‌توانید با کودک 2 ساله خود به ورق زدن مجله یا کتاب بپردازید و چهره‌هایی مختلف از حالت‌های متفاوت را پیدا کنید؛ مثلاً اخمو، لوس، شاد و غمگین. بعد هر کدام از این حالت‌ها را برای کودکتان توضیح دهید و از او بخواهید چهره‌اش را به همان حالت دربیاورد. علاوه بر اینها بازی‌های دیگری هستند که به کودک کمک می‌کنند تا با اعضای مختلف بدنش در این سن آشنا شود و مهارت خود را در مشاهده و درک چیزهای مختلف بالا ببرد.

مکعب‌های پارچه‌ای در این سن برای نوزاد جذابند. می‌توانید مکعب‌های چوبی بزرگ را هم به مجموعه اسباب‌بازی‌های او اضافه کنید تا تفاوت آنها را از نظر جنس و بافت متوجه شود. پازل‌ها و جورچین‌ها را از این سن می‌توانید در اختیار کودک بگذارید، منتها برای شروع کار باید قطعات بزرگ و کمتری داشته باشند. پازل‌های ۲ تکه که شکل‌های مأنوس و شناخته‌شده برای کودک دارند، بهترین گزینه است. اسباب‌بازی‌هایی که در هم فرو می‌روند و از بزرگ به کوچک روی هم سوار می‌شوند هم از انتخاب‌های مفید برای این سن است.
دکتر عرب‌گل در خصوص تمایل کودک به تمرین استقلال در بازی‌ها در این سنین می‌گوید: کودک در سنین ۱۸تا ۲۴ ماهگی دستش را به سمت همه چیز دراز می‌کند، در را باز می‌کند و می‌بندد، لامپ‌ها را خاموش و روشن می‌کند، به وسایل آشپزخانه بیش از گذشته اهمیت می‌دهد و دوست دارد با هر چیزی که توجهش را جلب می‌کند، بازی کند. در این سن، کودک از بازی‌های غیرساختاریافته بیشتر لذت می‌برد؛ بنابراین کافی است چیزهایی که دوست دارد در اختیارش گذاشته شود تا ساعت‌ها سرگرم شود.

کودک 2 تا سه ساله

کودک در 2.5 سالگی مداد را با انگشتان می‌گیرد و می‌تواند خط خطی کند، با مکعب پل می‌سازد، توپ را با پا شوت می‌کند. در همین سال به دلیل افزایش قدرت عضلانی، وقتی خطی را رسم می‌کند با چشم نیز مراقب است که خط از محدوده تعیین‌شده خارج نگردد.

کودک در این سن می‌تواند اشیای مشابه را روی هم بچیند و ما نیز می‌توانیم از او بخواهیم که قاشق‌ها، چنگال‌ها و سایر چیزها را که شسته شده است، روی وسایل مشابه آنها در داخل قفسه‌های آشپزخانه بچیند. کودک در 2 الی 3 سالگی شروع به بازی‌هایی می‌کند که با تخیل همراه است. در همین سال می‌تواند مکعب‌ها را روی زمین به دنبال هم قرار داده و قطار درست کند.

در 2.5 سالگی روی سه‌چرخه می‌نشیند، دسته آن را با دست می‌چرخاند و هدایت می‌کند؛ اما احتمالاً هنوز قادر به پازدن نیست.

در 2 الی 3 سالگی معمولاً دخترها و پسرها اسباب‌بازی‌های مشترکی دارند، ولی از این پس، پدربزرگ و مادربزرگ‌ها به دخترها عروسک و به پسرها ماشین هدیه می‌دهند. در این سن اغلب پسرها ماشین آتش‌نشانی و هواپیما را برمی‌گزینند و دخترها در جست‌وجوی عروسک و مرواریدهای چوبی هستند که به نخ بکشند.
در 2.5 الی 3 سالگی تقلید کردن از والدین کار مورد علاقه کودکان است و معمولاً پسر از ماشین‌رانی لذت می‌برد و دختر به آشپزی و خانه‌داری علاقه‌مند است.

2.5 الی 3 سالگی سن تخیل و بازی حرفه‌ای کودک است. دختر با یک کیف جراحی نقش دکتر و پرستار را بازی می‌کند و پس از تزریق آمپول به عروسکش، درجه حرارت بدن او را اندازه می‌گیرد و یا نقش یک فروشنده را بازی می‌کند.
در این سنین، هم دختران و هم پسران بازی‌های ساختن لگوها را دوست دارند و از نقاشی کردن لذت می‌برند. عروسک برای دختربچه‌ها و ماشین برای پسربچه‌ها باارزش‌ترین اسباب‌بازی‌هاست.

کودک در 2.5 سالگی به تنهایی از پله‌ها بالا می‌رود و هنگام پایین آمدن دست خود را به نرده یا دیوار می‌گیرد. اسباب‌بازی‌هایی که جداشدنی است و به قطعات گوناگون تقسیم می‌شود مانند قطار، ماشین، قطعات چوبی، لگو، مکعب‌های چوبی، انواع پازل، و نظایر آن، بخصوص اگر رنگی باشد، مورد علاقه کودک است.
در سال سوم زندگی، با توجه به مهارت‌های بیشتری که کودک به دست می‌آورد، باید اسباب‌بازی‌هایی در اختیارش قرارگیرد که متناسب با توانایی‌هایش باشد؛ اسباب‌بازی‌هایی مانند قطار، اتومبیل و مکعب‌هایی برای ساختن، عروسک‌هایی که بتواند لباس‌های آنها را عوض کند و به آنها غذا بدهد.

کودک در 3 سالگی مداد را مانند بزرگ‌ترها در دست می‌گیرد، با قیچی به خوبی می‌برد، کاغذ را لوله کرده و تا می‌زند، با تقلید عکس آدم می‌کشد، دایره می‌کشد و می‌تواند دو خط عمودی و افقی را ترکیب نماید.
در سن 3 سالگی فرصت‌های مناسبی برای بازی‌های سرگرم‌کننده در خانه و بیرون از خانه برای کودک مهیا کنید؛ مانند بالا رفتن، دویدن، آهسته رفتن و پریدن. اسباب‌بازی‌هایی را مهیا کنید تا کودک آنها را از هم جدا کند؛ مانند مهره‌ها، البته، مهره‌ها باید به اندازه کافی بزرگ باشد تا بلعیده نشود.

همچنین فرصت‌هایی برای پر کردن و خالی کردن پیمانه‌ها با شن، آب، برنج و حبوبات برای کودک فراهم شود. مداد شمعی، گچ، رنگ و کاغذ برای نقاشی و نوشتن آماده کنید.

در 3 سالگی کودک به بازی‌های نمایشی علاقه نشان می‌دهد. جلوی کودک بایستید و از او بخواهید هرکاری که شما می‌کنید، تکرار کند. عروسک، گاری کوچک، تختخواب عروسک، تلفن‌های اسباب‌بازی برای مکالمه و بازی‌های نمایشی برای کودک مهیا کنید.

کودک 3 ساله قادر است از گلوله‌های رنگی به ترتیب قرمز، زرد، قرمز، زرد درست کند. او رنگ‌ها و فرم‌ها را طبقه‌بندی می‌کند. برای مثال، دکمه‌ها را بر طبق رنگ و اندازه مرتب می‌کند و می‌تواند چندین رنگ را نام ببرد. می‌تواند به مدت نیم ساعت بر روی یک بازی تمرکز داشته باشد و اگر به هدف و مقصودش برسد، راضی و خرسند می‌شود.

کودکان سه ساله معمولاً مکعب‌ها را به طور افقی قرار می‌دهند؛ در این سن کودک کمتر شخصاً به ساختن چیزی مبادرت می‌ورزد. کودک 3 ساله در بازی با لگوها شروع به ساختن شکل معین و ساده‌ای می‌کند.

کودک در حدود 3 سالگی دوست دارد با موادی بازی کند که بتواند به آنها ضربه بزند، فشار بدهد، تکه تکه کند و روی هم بگذارد. خرد کردن و فشار دادن مواد به کودک آرامش می‌دهد. گل و خمیربازی این نیاز را برطرف می‌کند و کودک هنگام بازی با آنها آرامش می‌یابد.

در این دوره وسایل نقاشی برای بازی کردن بسیار مناسب است. کودک علاقه به مدادرنگی و ماژیک دارد. قطعات چوبی که بتوان از بین آنها نخ یا ریسمانی رد و آنها را ردیف کرد نیز کودک را سرگرم می‌کند. در پارک‌ها می‌توان از تاب، الاکلنگ، سرسره و نردبان با رعایت نکات ایمنی استفاده کرد.

آویزها و فرفره‌ها از جمله وسایل و ابزار بازی هستند که کودکان به هنگام 3 سالگی می‌توانند در ساختن آنها همکاری کنند. پازل‌هایی که از قطعات کمتر (چهار پنج) تشکیل شده‌اند برای کودکان سنین پایین دو تا سه سالگی مناسب هستند. کودک در 3 سالگی می‌تواند کاغذ را قیچی کند.

برای بازی با دو یا سه کودک 3 ساله، که مشغول توپ‌بازی هستند، ما نیز به عنوان بزرگ سال می‌توانیم وارد شده و هرگاه توپ به طرف ما می‌آید، آن را گرفته و به سوی یکی از کودکان بیندازیم؛ در این سن غالب کودکان بدین‌گونه بازی‌ها علاقه‌مندند.

کودک در سن 2.5 الی 3 سالگی بیشتر در کنار کودکان به بازی مشغول می‌شود، ولی با خود آنها بازی نمی‌کند.
کودکان 3 ساله اولین تلاش‌ها را برای انجام بازی مشترک با 2 الی 3 همبازی شروع می‌کنند. کودک در دسته‌های 3 نفری در بازی‌ها و فعالیت‌های دیگر کودکان شرکت کرده و به تدریج، آمادگی پیدا می‌کند که حقوق دیگران را درک کند.

در این سن، بیش از هر زمان دیگر، برای تصاحب اسباب‌بازی، زد و خورد می‌کند. بازی‌های گروهی که در این سن حداکثر با 3 نفر شکل می‌گیرد، ناپایدار بوده و به زودی از هم پاشیده می‌شوند؛ زیرا کودکان در این سن می‌توانند در آن واحد فقط با یک نفر بازی کنند.

کودک در 3 سالگی پرسش‌های گوناگون و بازی با صندوق و جعبه و آجر و تخته و جست‌وخیز با طناب را دوست دارد و می‌تواند سوار سه چرخه شود و رکاب بزند.

برای سرگرم کردن کودک 2 الی 3 سالگی لوازمی ‌مثل وسایل نقاشی (مداد شمعی، گچ، آب رنگ، قلم مو، مداد رنگی)، خمیزبازی و گل رُس، توپ، سه چرخه، الاکلنگ، سرسره و تاب کوچک، انواع پازل یا 4 تا 5 قطعه مانند پازل آدمک، خانه و...، مرواریدهای چوبی درشت، لگو، مکعب‌های چوبی رنگی، قطار، ماشین، قطعات چوبی، عروسک و وسایل آن مثل تختخواب عروسک، لباس عروسک و...، قیچی و کاغذ باطله جهت برش، تلفن اسباب‌بازی، طناب، گاری، کامیون، دومینو، و تخته سیاه کوچک مفید است.

کودک سه تا پنج ساله

کودک در این سن به راحتی می‌دود، می‌پرد و از انجام حرکت آکروباتیک یا فعالیت‌های بیرون از خانه لذت می‌برد. مهارت‌های دستی‌‌اش دیگر کامل شده و حالا حتی قادر است به خوبی قیچی در دست بگیرد و کاغذی را قیچی کند. کودک ۳ تا ۵ ساله یک سازنده قهار است و می‌تواند از هر چه به دستش می‌دهید یک شاهکار خلق کند. رنگ‌ها، اشکال و اعداد را می‌شناسد، قوانین را درک کرده و مسئولیت‌پذیری بیشتری دارد، واقع‌گرا‌تر شده و به اسباب‌بازی‌های فانتزی کمتر علاقه نشان می‌دهد، بلکه بیشتر اسباب‌بازی‌هایی را می‌پسندد که مشخصات واقعی داشته باشند. به بازی‌های نمایشی بیشتر از بازی‌های خیالی تمایل دارد.

انواع جورچین و چوب‌چین‌ها با تکه‌های زیاد و مکعب‌های کوچک و بزرگ هنوز هم برای کودک جذاب و مفیدند و او می‌تواند با ترکیب مکعب‌ها شکل‌هایی بسازد که گاهی واقعاً حیرت‌انگیز هستند. لگو گزینه دیگری است که فکر، دست‌ها و دید کودک را مشغول می‌کند و نتیجه‌ای شگفت‌انگیز به دنبال دارد،

کودکان ۵ ساله گاهی با لگو چیزهایی می‌سازند که هم خلاقیت، هم زیبایی و هم ساعت‌ها سرگرمی‌ را با هم یک جا دارد. تخته‌های میخ و چکش از دیگر اسباب‌بازی‌های مناسب این سن است. این تخته‌ها اشکال هندسی آماده‌ای دارند که کودک با کنار هم قرار دادن و ترکیب آنها و کوبیدن چکش روی‌شان می‌تواند شکلی جدید خلق کند.

کودک شش ساله و آماده برای پیش‌دبستانی

کودک شش ساله آماده ورود به پیش‌دبستانی است، او در این سن مستطیل (با دو قطر آن)، لوزی (با محور طول افقی) و دایره و مثلث به صورت مماس داخل و خارج می‌کشد.

کودکان 6 ساله معلومات خود را که از تجارب شخصی و یا از داستان‌های نقل شده کسب کرده است را به صورت ماهرانه‌ای در بازی‌ها به کار می‌گیرند.

در سن 6 سالگی بازی‌های فردی، که به صورت دویدن و بالا رفتن بود، به صورت بازی‌های جمعی درمی‌آید. کودک بیشتر اوقات با کودکان دیگر بازی می‌کند، ولی یک همبازی را ترجیح می‌دهد و تمایل به بازی در گروه‌های کوچک در او دویده می‌شود، بازی ابداع می‌کند و در هنگام بازی قواعد و مقررات آن را تغییر می‌دهد.
در این سن کودکان علاقه‌مند به بازی‌های نمایشی هستند و از این طریق احساس لذت می‌کنند. بازی ذوقی تقریباً در سن 6 سالگی ظاهر می‌شود. کودکان در این سن بیشتر اوقات علاوه بر سه‌چرخه، دوچرخه‌سواری نیز می‌کنند. پریدن با یک پا به طور یک در میان و جست و خیز کردن، کنترل بیشتر روی حرکات ظریف بدن، شروع استفاده از وسایلی مانند مسواک، قیچی، اره، مداد، چکش و سوزن برای دوخت و دوز و... مخصوص این سنین است.
کودک در 6 سالگی توپ را با یک دست می‌گیرد، از مقررات بازی پیروی کرده و همبازی انتخاب می‌کند.
کودک شش ساله می‌تواند از میز تحریر و صندلی، جعبه رنگ و وسایل نقاشی، وسایل باغبانی (بیلچه، شن کش و...، فرفره، طناب برای طناب بازی، وسایل خیاطی (سوزن و نخ)، دوچرخه، توپ با راکت، قیچی و کاغذ، انواع عروسک (عروسک خیمه شب بازی و...)، گِل رس، خاک، شن استفاده کرده و با آنها بازی کند.



۸ مزیت که رقص برای بچه ها دارد

۸ مزیت که رقص برای بچه ها دارد:


یک سوالی همیشه در سر اکثر والدین است و پیدا کردن جواب برای انها دشوار است.انها می خواهند بدانند که چگونه می توانند به تخلیه این همه انرژی که در فرزند خود می بینند، کمک کنند. کمی پیش تر آنها را به کلاس های ورزشی گروهی می فرستادند که بعدا بر اساس یک سری تحقیقات نشان داده شد که برای بچه های ٢ تا ۵ سال این نوع ورزش های گروهی مناسب نیست. به همین خاطر امروزه کلاس های رقص می توانند جایگزین بسیار خوبی باشند.


شرکت در کلاس رقص برای بچه ها در هر سنی مفید و موثر است.


کلاس رقص برای بچه ها از چندین جنبه مفید است که من چند تا از آنها را برای شما توضیح می دهم.


۱٫سطح سلامت فیزیکی را بالا میبرد

رقص از فعالیت بالای بدنی بر خوردار است و بچه هایی که کلاس رقص می روند بعد از مدتی می توانیم بالا رفتن سطح سلامت فیزیک انها را به طور کلی مشاهده کنیم. بر اساس تحقیقاتی که در pro Dance Center انجام شده، رقصیدن به طور منظم برای مدتی انعطاف، قدرت، دامنه حرکت و سیستم ایمنی و استقامت بچه ها را افزایش می دهد. حرکات پشت هم که در رقص وجود دارد ماهیچه های بدن انها را قوی می کند، حالت نادرست بدن و طرز نادرست ایستادن را در انها اصلاح میکند. به علاوه هماهنگی و تعادل بدن را در آنها افزایش می دهد و سیستم گردش خون آنها را در سراسر بدن تنظیم می کند. رقصیدن بیشتر نوعی تمرینات هوازی هست. برای بچه هایی که اضافه وزن دارند بسیار مفید است و به آنها کمک می کند تا کاهش اضافه وزن داشته باشند و عادات خوردن آنها تغییر پیدا کند و به سطح سلامت تری برسد.


٢.توسعه روابط اجتماعی بچه ها

رقص علاوه بر اینکه فعالیتی فیزیکی است یکی از فعالیت های اجتماعی مهم است. در مجله family talk آمده است که یاد گرفتن رقص می تواند به اجتماعی تر شدن بچه ها و ارتقاء مهارت های ارتباطی آنها کمک کند. آنها یاد می گیرند به عنوان تیم چگونه با هم کار کنند و قسمتی از گروه باشند؛ میزان حس اعتمادشان و همکاری در آنها بالا می رودو می توانند دوست پیدا کنند.

اگر فرزند شما خجالتی است، با ثبت نام کردن او در یک کلاس رقص کمک زیادی به او می کند تا بیشتر بتواند با هم سن و سال های خودش ارتباط بگیرد و میزان اضطرابش از شرایط و آدم های جدید کاهش پیدا کند.

به علاوه رقص ترس بچه ها از اجرا و رقصیدن جلوی دیگران را کاهش می دهد.



٣.کمک به ارتقاء سطح در زمینه تحصیلات

بچه ای که برای مدت زیادی می رقصد و به صورت حرفه ای آن را یاد می گیرد، تمرین، تمرکز و انضباط داشته است. این سه مورد کیفیت هایی هستند که در همه جای زندگی به کار بچه ها می آید و برایشان موثر است. در مجله family talk نوشته شده که رقص خلاقیت بچه ها را شکوفا می کند و در آن تخمین زدند بچه هایی که از زمینه رقص بر خوردارند در کل نمرات بالاتری دارند و در ریاضی و علوم از سطح بالاتری نسبت به بچه های دیگر برخوردار هستند.


۴. افزایش عزت نفس بچه ها

وقتی بچه ها حرکات و حالات مورد نیاز رو در تمرینات رقص خود انجام می دهند کم کم بدن انها به حالتی خوش فرم تر از قبل تغییر شکل می دهد و انها حس بهتری به بدن خود دارند و به همین علت عزت نفس و اعتماد به نفس انها افزایش پیدا نی کند. بر اساس Edudance گفته می شود بچه ها با رقصیدن رفتار بهتری پیدا می کنند می توانند خیلی بهتر خود را ابراز کنند. رقص از این جنبه برای بچه هایی که از نظر ذهنی یا جسمی از مشکلی رنج می برند یا یک مشکل احساسی دارند، بسیار مفید و درمانگر است.


۵.یادگیری بیشتر مسائل از طریق حرکت

بچه ها از طریق حرکت هر چیزی را که با آنها یاد بدهیم بیشتر به خاطر می سپارند و لمس می کنند. مثلا اگر بخواهیم پشتکار یا محکم بودن در زندگی را به آنها یاد بدهیم اگر ١٠ بار برایشان صحبت کنیم انقدری این مفهوم را درک نمی کنند که از طریق یک بار حرکت می توانند درک کنند.

ما در کلاس هایمان بازی های حرکتی را برای اموزش مسائل زندگی به آنها طراحی کرده ایم



۶. حفظ استعداد بچه ها

بچه ها با کوهی از استعداد به دنیا می آیند اما در اکثر مواقع انها را نمی توانند تمام و کمال نشان بدهند و حتی گاهی اوقات انقدر سرکوب می شوند که دیگر هیچ کدام از استعدادهایشان را نمی توانند نشان بدهند. با رقصیدن درست آنها می توانند حس های واقعی خود را نشان بدهند و با این کار از سرکوب انها جلوگیری شده و استعداد هایشان نه نتها شکوفا می شود بلکه با تمرینات مداوم رقص همیشه با انها باقی می ماند.

پیکاسو: همه بچه ها هنرمند به دنیا می آیند اما مشکل اینجاست که با بزرگ شدن هنرمند بودن در آنها نمی ماند.


٧. با رقص می توان محدودیت ها را کنار زد

کسی که می رقصد صرفا حرکت و تکنیک یاد نمی گیرد بلکه او با خالی کردن ذهن خود و توجه به بدن خود محدودیت ها را کنار میزند. اینکه ما نمی توانیم حرکاتی را انجام بدهیم رابطه مستقیمی با ذهن ما دارد و در واقع این ذهن ماست مه این محدودیت را برای ما پدید اورده است و با کار کردن روی آن می توانیم آن حرکت را انجام بدهیم و یکی از قفل های ذهنمان را باز کنیم.

ما این تمرینات را در کلاس هایمان انجام نی دهیم.


٨.فراگیری مهارت گوش دادن به بدن خود

مهمترین دستاوردی که کلاس رقص برای بچه ها دارد این است که انها یاد نی گیرند چطور به بدن خود گوش کنند و حس های خود را ابراز کنند.آنها با یاد گرفتن این مهارت تا اخر عمر به خود خدمت بزرگی کرده اند زیرا وقتی ما بتوانیم به بدن خود گوش بسپاریم و خود را ابراز کنیم دیگر حسی در ما سرکوب نمی شود و سرکوب نشدن حس ها در ما یعنی سلامتی. سلامت ذهن ، جسم و جان ما در گرو گوش دادن به خود و ابراز آنهاست


کودک شیرین 

جذابیت ها و حل مشکلات خرید سیسمونی

جذاب ترین و البته ضروری ترین قسمت تهیه سیسمونی، خرید لباس است.

وقتی خانم‌ها باردار‌‌ می‌شوند، هزار و یک فکر و خیال سراغشان‌‌ می‌آید که یکی از مهم ترین و جذاب ترین آنها خرید وسایل لازم برای نوزاد یا همان به اصطلاح سیسمونی است.‌‌ می‌گویم جذاب چون به محض اینکه از بارداری مطلع‌‌ می‌شوند، هوس‌‌ می‌کنند هر وسیله مربوط به نوزادی که پشت ویترین های رنگارنگ سیسمونی فروشی ها‌‌ می‌بینند، بخرند. 

البته احساستان را درک‌‌ می‌کنم اما بهتر است تا 4 ماهگی و معلوم شدن قطعی جنسیت جنین صبر کنید تا وسایل اضافه‌ای که به کارتان‌‌ نمی‌آید روی دستتان نماند و هزینه اضافه نکنید. در این مطلب‌‌ می‌خواهیم درباره لوازم ضروری که باید برای نوزاد تهیه کرد، نکته هایی را یادآوری کنیم.



جذاب ترین و البته ضروری ترین قسمت تهیه سیسمونی، خرید لباس است. لباس های کوچکی که در رنگ‌ها و مدل های متنوع دل‌‌ می‌برد. اما مراقب باشید زیاد هیجان زده و احساساتی نشوید. چون ممکن است به خودتان بیایید و ببینید بخش زیادی از هزینه‌ای که برای سیسمونی کنار گذاشته اید، صرف لباس هایی کرده اید که شاید هیچ وقت به کار نیایند.

 دلیلش ساده است؛ تخمین‌ها و حدس و گمان‌ها درباره اندازه نوزاد همیشه درست از آب در‌‌ نمی‌آید. چون نوزادان با وزن های متفاوتی به دنیا‌‌ می‌آیند. بعضی از آنها مدت طولانی تر به لباس های با اندازه صفر نیاز دارند و بعضی‌ها زودتر به اندازه 1‌‌ می‌رسند. بنابراین گروه اول به لباس های اندازه صفر بیشتری نیاز دارند و گروه دوم فقط ممکن است 1 ماه بتوانند این لباس‌ها را بپوشند، اما چه بخریم؟

یکی- دو دست، کامل لباس نوزادی اندازه صفر شامل سرهمی، کلاه، بلوز آستین بلند و آستین کوتاه و رکابی، شلوار، مانتو (بلوز دکمه دار)، بلوز زیردکمه دار (بادی) آستین کوتاه و آستین بلند، دستکش، پیشبند و شورت عینکی در اول کار حتما لازم است. حالا اگر بتوانید از فروشنده 2 یا تعداد بیشتری شلوار بگیرید که چه بهتر. چون حتما به کارتان‌‌ می‌آید. 

یکی- دو دست کامل لباس اندازه 1 و 2 هم بخرید. حواستان باشد که جنس لباس‌ها صددرصد پنبه باشد و در آن به اصطلاح مواد به کار نرفته باشد. اگر کمی پرس و جود کنید بین برندهای ایرانی لباس هایی با این ویژگی‌ها پیدا‌‌ می‌کند. این لباس‌ها کمی گران ترند ولی زود رنگ و روی خود را در اثر شستشو از دست‌‌ نمی‌دهند و کهنه‌‌ نمی‌شوند. البته قیمت آنها از برندهای خارجی بسیار مناسب تر است. علاوه بر اینها، لباس بیرون هم لازم است که بهتر است سرهمی باشد تا مثلا در اولین ویزیت نوزاد که حدود 5 روزگی است، او را شیک تر بیرون ببرید.

سرهمی های بی جوراب معمولا مناسب ترند چون زود کوچک و بلااستفاده‌‌ نمی‌شوند. اگر نوزادتان در فصل های سرد سال متولد‌‌ می‌شود، باید برایش ژاکت و کلاه، جوراب و سرهمی های ضخیم تهیه کنید ما در آغوش گرفتن نوزاد چندروزه با کاپشن چندان راحت نیست و بی شک او هم در این لباس راحت نخواهدبود.

بهتر است دور خرید لباس برای سن بالاتر را خط بکشید تا کودک به دنیا بیاید و براساس جثه و حتی رنگ پوستش لباس که هم مناسب بادش و هم به او بیاید، بخرید. مخصوصا برای خرید لباس های مجلسی عجله نکنید. به جای کفش هم‌‌ می‌تواند پاپوش هایی با طرح کفش تهیه کنید که کفه نرمی دارند ولی چون اندازه پای نوزاد را‌‌ نمی‌دانید، به یکی- دو پاپوش که با رنگ لباس های مختلف ست شوند، اکتفا کنید.



قنداق فرنگی که شبیه به کیسه خواب گرم و نرم است معمولا فقط برای مدت کوتاهی استفاده‌‌ می‌شود اما مخصوصا در فصل های سرد سال داشتن آن بد نیست. علاوه بر سرویس خواب مخصوص تخت که شامل یک بالش، دور تختی، روتختی و پتو است، به یک دست رختخواب نوزادی هم نیاز دارید چون فرزندتان را همیشه در اتاقش‌‌ نمی‌خوابانید و حتما او را به اتاق پذیرایی و... هم‌‌ می‌برید. 

حتی وقتی به مهمانی‌‌ می‌روید، بهتر است رختخواب خودش را همراه داشته باشید. بهتر است سفارش بدهید این رختخواب را برایتان با پنبه بدوزند. چون جنس های موجود در بازار، ظاهر جذابی دارند اما از الیاف مصنوعی‌ای تهیه شده‌اند که باعث عرق کردن نوزاد و حتی حساسیت او‌‌ می‌شود. از این رختخواب برای راحت تر در آغوش گرفتن نوزاد هم‌‌ می‌توانید استفاده کنید. یادتان باشد پزشکان توصیه‌‌ می‌کنند بالش نوزاد به هیچ وجه بلند و زیاد نرم نباشد به طوری که سرش در آن فرو برود.

اسباب بازی های استاندارد، ضدحساسیت و ایمن را که قطعه های کوچک ندارند انتخاب کنید و در خرید اسباب بازی زیاده روی نکنید. به جعبه اسباب بازی‌ای که انتخاب کردید، نگاهی بیندازید و اگر مناسب بچه های بالای 1 سال است آن را کنار بگذارید چون تا آن موقع با سلیقه فرزندتان تا حدی آشنا شده اید و بهتر‌‌ می‌توانید برایش اسباب بازی بخرید که از آن لذت ببرد.

معمولا ست های بهداشتی‌ای که به شما معرفی‌‌ می‌شوند، اجزای متنوعی دارند اما همه آنها را نخرید و هزینه اضافه نکنید. چون متخصصان اطفال اجازه استفاده از خیلی از این اقلام را‌‌ نمی‌دهند. مثل عطر، پودر، لوسیون بدن، شامپوی بدن بسیار معطر و... مخصوصا در ماه های اول. بهتر است به خرید یک شامپو، صابون یا شامپوی بدن و احتمالا کرم مرطوب کننده اکتفا کنید که لازم نیست حتما هم خارجی باشد. معمولا در این ست ها، پماد سوختگی هم وجوددارد اما بهتر است از پمادی که پزشک معرفی‌‌ می‌کند، استفاده کنید.




ناخن گیر
فقط یک ناخن گیر کوچک و خوش دست و احتمالا سوهان ناخن کوچک کافی است. ست هایی که در بازار وجود دارد و در آن وسایل متنوع قرار داده اند، واقعا لازم نیست.

لوازم حمام
یک لگن متوسط، یک لگن کوچک، لیف نرم و عروسک های کوچک پلاستیکی و کتاب حمام، همین و بس.

پوشک
پوشک اندازه 1 بخرید اما فقط 1 بسته و اگر دیدید پوست بچه به آن حساسیت نشان نداد، دوباره تهیه کنید. بهتر است مخصوصا اگر قصد تهیه برندهای خارجی دارید، حتما از فروشگاه معتبر خرید کنید تا از اصل بودن آن مطمئن شوید.

لوازم جانبی
دستمال خشک:
 دستمالی است برای خشک کردن بدن نوزاد بعد از شستشوی او پس از ادرار و مدفوع. از این دستمال حداقل 3 عدد تهیه کنید و جنس آن هم حتما نخی با قدرت جذب بالا باشد.

حوله:
باور کنید برای نوازد تازه متولد شده، 1 ست حوله کلاه دار و حوله کوچک کافی است. خرید ست های تن پوش و لوازم اضافه تر را به وقتی که کودک بزرگ تر شد، موکول کنید چون قبل از آن به کارتان‌‌ نمی‌آید.

فین گیر و تب سنج:
 هر 2 ضروری‌اند و بهتر است تب سنج، دیجیتالی باشد.

شیشه شیر:
 مطمئنا هر مادری دلش‌‌ می‌خواهد برای تضمین سلامت فرزندش خودش به او شیر بدهد اما محض احتیاط بد نیست یک شیشه کوچک 60 سی سی هم بین وسایلتان داشته باشید. شیشه مخصوص دارو و... هم وجود دارد که معمولا چندان به کار‌‌ نمی‌آید.

مسواک انگشتی:
 وسیله‌ای مناسب است تا از همان روزهای اول روییدن دندان های کودک، از آنها مراقبت کنیم.

فلاسک، ظرف مخزن و ظرف غذای کودک: 
یک فلاسک کوچک برای اینکه همیشه آب جوشیده در دسترس داشته باشید، یک ظرف مخزن برای اینکه وقتی بعد از 6 ماهگی، کودک بیرون از خانه و مهمانی‌‌ می‌روید، غذای مخصوصش را در آن بریزید، لازم است و منظور از ظرف غذای کودک هم همان بشقاب و فنجان و قاشق چنگال های کوچک کارتونی است که غذا خوردن را برای کودک جذاب تر‌‌ می‌کنند و بهتر است از جنس های نشکن باشند یا آنهایی که روی میز ثابت‌‌ می‌شوند.





گردآوری : موسسه رشد کودک شیرین


کودک شیرین

ویژگی‌های شیشه شیر مناسب کودک

شیر مادر بدون هیچ شک و شبهه‌ای، بهترین تغذیه برای نوزادی است که تازه به این دنیا پا گذاشته، اما با این حال، گاه گاهی پیش می‌آید که بنا به دلایل مختلف، شیر کمکی در قالب شیشه شیر، سر و کله‌اش پیدا می‌شود و بچه‌ها باید به نوعی خودشان را به این شکل از غذا خوردن عادت بدهند.


این شیشه‌ها می‌توانند در کنار شیر مادر و به عنوان غذای کمکی به کار بیایند، یا این که می‌توانند تنها منبع تغذیه نوزادان باشند. قطعاً محتویات داخل شیشه که شامل انواع شیر خشک‌ها می‌شود، بسیار مهم و حائز اهمیت است. با این حال خود شیشه و سر شیشه هم همان قدر که محتویات داخل آن می‌توانند مهم باشند، اهمیت دارند.

با این اوصاف همه آنچه را باید درباره شیشه شیر و مسائل مربوط به آن بدانید می‌توانید در اینجا پیدا کنید. این مطلب به واقع نوعی راهنمای خرید شیشه شیر است برای مادرها و پدرهایی که تازه صاحب بچه شده‌اند و البته نگرانی‌هایشان کاملاً بر حق است.

تجهیزات را خریداری کنید

اگر بناست نوزاد شما شیر را در شیشه بخورد، پس باید بدانید که یک یا 2 شیشه کفایت نمی‌کند. شما باید دست کم 4 تا 5 عدد شیشه داشته باشید و چه بسا بیشتر از این تعداد سر شیشه. اطلاعات دقیقی وجود ندارد که بتوان با استناد به آن‌ها مدعی شد کدام نوع از انواع شیشه از دیگری بهتر است، اما معمولاً شیشه‌ای که حین شستشو کاملاً تمیز شود و اثری از آثار شیر در آن باقی نماند، جنس مرغوب‌تری دارد.

استریلیزه فراموش نشود

مطمئن باشید که شیشه شیر و سر شیشه، استریلیزه باشند. به این موضوع باید حین خرید حسابی توجه کنید. در ضمن برای خرید شیرخشک هم بهتر است به محتویات داخل آن توجه ویژه‌ای داشته باشید و برچسب روی قوطی را با دقت بخوانید تا از محتویات داخل آن مطلع شوید. توصیه پزشک را درباره این که چه نوع شیر خشکی به نوزاد خود بدهید، اصلاً دست کم نگیرید.

تمرین کنید تا نوزاد را در بهترین حالتی که احساس راحتی می‌کند نگه دارید. شاید لازم باشد به نوزادتان وقت بدهید. بعضی از بچه‌ها کمی شیر می‌خورند بعد کمی چرت می‌زنند و بعد دوباره شیر خوردن را آغاز می‌کنند.

آماده شوید

همه چیزهایی را که برای غذا دادن به نوزادتان با شیشه شیر نیاز دارید، قبل از این که کار آغاز شود، آماده کنید. تمرین کنید تا نوزاد را در بهترین حالتی که احساس راحتی می‌کند نگه دارید. شاید لازم باشد به نوزادتان وقت بدهید. بعضی از بچه‌ها کمی شیر می‌خورند بعد کمی چرت می‌زنند و بعد دوباره شیر خوردن را آغاز می‌کنند. یادتان باشد غذا دادن به نوزادتان حتی در قالب شیشه شیر، بهترین زمان برای شماست تا به این موجود کوچولو به لحاظ عاطفی نزدیک شوید. این یک فرصت برای شما و نوزادتان است تا بهتر همدیگر را بشناسید. در ضمن اگر حین خوردن شیر، نوزاد شما کمی چرت زد، او را زمین نگذارید و صبر کنید تا او دوباره بیدار شود، چون باز هم آمادگی این را دارد تا شیر خوردن را ادامه بدهد. در ضمن بهتر است بچه را در سمت چپ خود نگه دارید تا صدای قلب شما را بشنود. این لذت‌بخش‌ترین صدا برای نوزاد کوچولوی شماست.

سر شیشه را پر نگه دارید

وقتی از طریق شیشه به نوزاد شیر می‌دهید، حواستان باشد که سر شیشه حتماً پر از شیر باشد و به هیچ عنوان یک طرف آن خالی نباشد و طرف دیگر پر، چون در این صورت، نوزاد شما هوا قورت می‌دهد که نتیجه‌اش دل درد و گریه اوست. با این وصف، بهتر است سر شیشه را طوری نگه دارید که کاملاً قابل دید باشد. در ضمن فراموش نکنید اگر سر شیشه به هر دلیلی از دست شما به زمین افتاد آن را حتماً با یک سر شیشه استریلیزه دیگر تعویض کنید و به شستن خالی آن با آب، اکتفا نکنید.

نوزاد

چطور نوزاد را نگه دارید

نوزاد را حین شیر خوردن با شیشه، به صورت عمودی نگه دارید تا هم بتواند به راحتی نفس بکشد و هم بتواند به راحتی شیر را قورت بدهد.

بچه‌ها و آروغ!

نوزاد شما گاهی حین شیر خوردن با شیشه، نیاز به استراحت دارد. بعضی اوقات هم احتیاج دارد آروغ بزند. وقتی نوزاد شما دیگر نمی‌خواهد شیر بخورد، او را همان‌طور به شکل عمودی نگه دارید و آرام آرام پشت او را نوازش کنید یا اینکه خیلی آهسته به پشت او بزنید تا آروغ بزند.

نوزاد را ترک نکنید

هرگز نوزادتان را با شیشه شیر تنها نگذارید. شاید او آن قدر بزرگ شده که بتواند شیشه را با دستان کوچک خودش نگه دارد، اما این دلیل نمی‌شود که او را تنها به حال خود رها کنید، چون گاهی باید شیشه را از دهان او بیرون بیاورید تا بتواند نفس بکشد؛ اما اگر تنها بماند، ممکن است نتواند در میان شیر خوردن نفس بکشد و این می‌تواند برای بچه خطرناک باشد.

چه شیشه‌ای بخریم؟

شیشه‌های پلاستیکی را ترجیح می‌دهید یا شیشه‌ای؟ این بستگی به نظر خودتان دارد، اما در این بین، شاید خیلی از آدم‌ها تصور کنند شیشه‌های پلاستیکی ارزان‌تر هستند و در نتیجه، مقرون به صرفه. با این حال بهتر است صرفه‌جویی را حداقل برای نوزادتان متوقف کنید و در قسمت‌های دیگر زندگی از شیوه صرفه‌جویی استفاده کنید. اگر می‌خواهید از ریز و درشت این مهم با خبر شوید، این مطلب را تا انتها دنبال کنید.

هرگز نوزادتان را با شیشه شیر تنها نگذارید. شاید او آن قدر بزرگ شده که بتواند شیشه را با دستان کوچک خودش نگه دارد، اما این دلیل نمی‌شود که او را تنها به حال خود رها کنید، چون گاهی باید شیشه را از دهان او بیرون بیاورید تا بتواند نفس بکشد.

اول شیشه‌ای، بعد پلاستیکی

برای شیشه شیر، معمولاً جنس شیشه به پلاستیک اولویت دارد. از قرار معلوم، شیشه‌های پلاستیکی حاوی ماده‌ای به نام بیسفنول هستند که می‌تواند در آینده سبب بروز بیماری‌هایی مانند سرطان پروستات یا بلوغ زودرس در بچه‌ها شود. بهتر است اگر سراغ شیشه‌های پلاستیکی می‌روید، مطمئن باشید که این شیشه‌ها از پلاستیک‌های بازیافتی تهیه نشده‌اند.

شیشه شیر را برای کودکان امن کنید!

اگر پنج توصیه ایمنی را درباره شیشه شیری که قرار است برای نوزادتان تهیه کنید جدی بگیرید، می‌توانید با فراغ بال از سلامت تغذیه کودک، به او شیر بدهید.

نکته اول:

حتی‌الامکان از خریدن شیشه‌های پلاستیکی پرهیز کنید و جنس شیشه را در اولویت خرید خود قرار بدهید. فراموش نکنید اگر کودک شما نوپاست، هرگز اجازه ندهید حین خوردن شیر با شیشه، راه برود؛ چون ممکن است زمین بخورد و شیشه در دستان او بشکند.

نکته دوم:

اگر از شیشه پلاستیکی استفاده می‌کنید، فراموش نکنید که هرگز برای گرم کردن شیر، شیشه پلاستیکی را داخل مایکروفر نگذارید، چون امواج مایکروفر خطرات شیشه پلاستیکی را بیشتر می‌کند.

نوزاد

نکته سوم:

اگر از شیشه شیر پلاستیکی استفاده می‌کنید، هرگز از مواد شوینده قوی برای شستشوی آن استفاده نکنید، چون این شوینده‌ها سبب شکسته شدن بیسفنول می‌شود و در نتیجه بهتر جذب بدن بچه خواهد شد.

نکته چهارم:

حین خرید شیشه شیر به ویژه از نوع پلاستیکی‌اش دقت کنید تا برچسب بدون BPA روی شیشه باشد. این محصولات، به واقع فاقد بیسفنول هستند و می‌توانید با خیال راحت آن‌ها را خریداری کنید.

نکته پنجم:

شیشه شیر پلاستیکی نوزاد خود را گرم و داغ نکنید. چون در صورت گرم کردن، بیسفنول که استروژنی مصنوعی است از شیشه جدا شده و جذب شیر نوزاد می‌شود. توصیه کلی این است که شیشه هرگز تا دمای 80 درجه گرم نشود یا محتویات داخل شیشه داغ نباشد، چرا که در غیر این صورت، این ماده از شیشه جدا شده و در شیر بچه حل می‌شود. این ماده می‌تواند سبب حالات زنانگی در پسرها، بلوغ زودرس در دخترها، سرطان سینه و پروستات شود و حتی ممکن است بعضی از انواع دیابت را هم منجر شود.

شیشه شیری از جنس سیلیکون

شاید در مورد خرید شیشه شیر ایده‌آل برای نوزاد خود کمی دلواپس شده باشید، اما اوضاع این قدرها هم نگران‌کننده نیست، چون در عصر جدید که مترادف شده با عصر تکنولوژی، برخی کارخانجات اقدام به تولید محصولاتی کرده‌اند که لایه‌ای از سیلیکون روی سطح شیشه را پوشانده و در واقع مانع از شکسته شدن شیشه شیرهایی از جنس شیشه می‌شود. ضمن این که سیلیکون نوعی عایق گرما هم محسوب می‌شود که در صورت استفاده از شیر داغ درون شیشه، مانع از سوختن دست بچه می‌شود.

وقتی از طریق شیشه به نوزاد شیر می‌دهید، حواستان باشد که سر شیشه حتماً پر از شیر باشد و به هیچ عنوان یک طرف آن خالی نباشد و طرف دیگر پر، چون در این صورت، نوزاد شما هوا قورت می‌دهد که نتیجه‌اش دل درد و گریه اوست.

از دندان‌های کوچکش محافظت کنید!

1. بدون شک تا به حال خیلی شنیده‌اید که سر شیشه و پستانک ممکن است فرم لب و دهان و دندان‌های کودک شما را تغییر دهد. شاید دقیقاً به همین منظور بوده که سر شیشه و پستانک‌های ارتودنسی وارد بازار شدند. از قرار معلوم، مکیدن این سر شیشه‌ها آسیبی به فک و دندان نوزاد شما نمی‌رساند و از تک دندان‌هایی که آرام آرام سر و کله‌شان پیدا شده، محافظت می‌کنند. این سر شیشه و پستانک‌ها تاشو و متقارن، با توجه به رشد طبیعی کام، دندان‌ها و لثه هستند و حتی اگر در دهان واژگون شوند، این خصوصیت‌های خود را حفظ می‌کنند.

2. سر شیشه‌های دیگری که در بازار موجود است، به شکل سینه مادر طراحی شده، طوری که وقتی بچه این سر شیشه‌ها را می‌مکد، درست مانند این است که سینه مادر را گرفته است. بنابراین روند تکامل کام و فک کودک به طور کاملاً طبیعی پیش می‌رود. فراموش نکنید اگر خواستید از این سر شیشه‌ها استفاده کنید، آن‌ها را طوری در دهان کودک قرار دهید که سوراخ‌هایش رو به بالا باشد تا هنگام مکیدن شیر به سمت سقف دهان کودک پاشیده شود.

استحمام نوزاد

3. معمول‌ترین سر شیشه‌ها، انواع عادی آن هستند که همه ما آن‌ها را دیده‌ایم. با این سر شیشه‌ها نوزاد نیازی به مکیدن ندارد و شیر خیلی راحت وارد دهان او می‌شود. اتفاقاً همین موضوع است که سبب می‌شود نوعی اختلال در تکامل فک و کام نوزاد ایجاد شود. شیر بسته به اندازه سوراخ‌های سر شیشه، وارد دهان نوزاد می‌شود. اگر شیشه رو به پایین گرفته شود، سرعتی حدود 2 تا 3 قطره در ثانیه تقریباً مناسب است.

4. تا به حال درباره سر شیشه‌های ضد نفخ شنیده‌اید؟ خب این سر شیشه‌ها هم در بازار موجود است. سر شیشه‌های ضد نفخ طوری طراحی شده‌اند که در لبه آن‌ها سوراخ‌هایی وجود دارد که هوا می‌تواند از آن‌ها عبور کرده و بدون اینکه کودک مجبور باشد سر شیشه را رها کند، فشار منفی داخل شیشه را جبران کند. در نتیجه کودک می‌تواند به طور مداوم به مکیدن ادامه دهد و هوا وارد معده‌اش نشود. وقتی هم هوایی وارد معده نشود، نفخی در کار نخواهد بود.

5. نوع دیگری از سر شیشه‌ها با قاعده پهن کاملاً شبیه سینه مادر طراحی شده‌اند، به طوری که وقتی سر شیشه در دهان نوزاد قرار می‌گیرد، قاعده پهن آن در برابر لب‌ها قرار می‌گیرد و نوک آن در دهان نوزاد حرکت می‌کند. این سر شیشه‌ها در اندازه‌های مختلف وجود دارند که با توجه به کوچک‌تر یا بزرگ‌تر بودن نوزاد، اندازه‌های آن‌ها انتخاب می‌شوند.



خرید_شیشه_شیر - کودک - کودک_شیرین